ببینید | شگفت انگیز؛ هوش مصنوعی صحبت ایرانیان باستان را بازسازی کرد
به گزارش روبرونیوز به نقل از iflscience، این ویدئو‌ها توسط کانال یوتیوب «Equator AI» ایجاد شده و تلاش می‌کند گذشته بشریت را حفظ و احیا کند و آن را برای مردم عصر ما نزدیک‌تر و قابل درک‌تر سازد.
این ویدئو‌ها انگلیسی باستان، اکدی، سومری و چینی قدیم و بسیاری دیگر را نشان می‌دهد.
زبان اَکَدی (lišānum akkadītum) یک زبان سامی (از خانواده بزرگ‌تر زبان‌های آفریقایی - آسیایی) است که در دوران باستان، از هزارهٔ سوم پیش از میلاد در میانرودان (بین النهرین) بین آشوریان و بابلیان رایج بود. اکدی نخستین زبان سامی است که برای نوشتن به کار رفت و خط نگارشی آن خط میخی است که از زبان سومری گرفته شده است.
با اینکه خط میخی از سومری وارد زبان اکدی شده است این زبان وابستگی نزدیکی با زبان سومری ندارد. گویش «بابلی نو» از زبان اکدی در کتیبه‌ها و نوشته‌های ایران باستان پرکاربرد بوده و دورتادور استوانه کوروش (استوانه گلین بیانیه کوروش) را نوشته‌هایی به خط اَکَدی (گویش بابلی نو) دربر گرفته است. کتیبه داریوش در بیستون به سه زبان و خطِ پارسی باستان، عیلامی نو و اَکَدی (گویش بابلی نو) و در مجموع در ۱۱۱۹ سطر نوشته شده است. زبان اکدی با آغاز دورهٔ مسیحیت به کلی از بین رفت.
نکته قابل توجه، حداقل برای انگلیسی زبانان، ممکن است تفاوت زبان انگلیسی قدیمی با انگلیسی مدرن باشد. این تا حدی به دلیل چیزی است که به عنوان تغییر واکه بزرگ شناخته می‌شود.
دگرگونی بزرگ واکه‌ها (Great Vowel Shift) به دگرگونی بزرگی در تلفظ زبان انگلیسی گفته می‌شود که در انگلستان میان سال‌های ۱۳۵۰ و ۱۷۰۰ رخ داد.
در جریان دگرگونی بزرگ واکه‌ها، تلفظ همهٔ واکه‌های کشیدهٔ انگلیسی میانه تغییر کرد. به سبب استانداردسازی هجی کردن انگلیسی در سده‌های ۱۵ و ۱۶، دگرگونی بزرگ واکه‌ها عهده دار بسیاری از هجی‌های انگلیسی است.
از قرن ۱۵ تا ۱۸، انگلیسی زبانان شروع به تلفظ متفاوت مصوت‌های بلند خود کردند که باعث می‌شد انگلیسی قدیم و میانه برای انگلیسی زبانان مدرن بسیار بیگانه باشد.
